Voedselproductie is altijd een belangrijke economische sector geweest. Na de Tweede Wereldoorlog, echter, werden het Europese economische eenmakingsproces en de globalisering als bedreigingen ervaren voor de Belgische landbouw, en meer bepaald voor de Belgische zuivelsector die slechts het kleine broertje van Europese zuivelreuzen was. Om zich op internationaal niveau te kunnen handhaven en het eigen marktaandeel te beschermen, heeft de sector actief ingezet op het beklemtonen van traditie en streekeigen productie, wat uiteindelijk in de vererfgoeding van voedsel heeft geresulteerd. Deze bijdrage gaat na hoe het na-oorlogse zuivelbeleid in Europa heeft geleid
tot concrete erfgoedinitiatieven in België tussen 1945 en 2000.
